πρώτη μέρα

Δεν είμαι απ΄το Χαλάνδρι.Μεγάλωσα στην Αγία Παρασκευή τότε που οι δρόμοι ήταν από χώμα , η πλατεία Αγ.Ιωάννου ένα απλωτό οικόπεδο με καμπυλωτά, ψηλά πεύκα . Στη γωνία του δρόμου μας (Αθανασίου Διάκου) με τον ¨κεντρικό",την Αγ.Ιωάννου δηλαδή είχε καλαμιές ,ή ίσως και νάταν ένας παλιός φράχτης από καλάμια μπροστά από κάποια χαμόσπιτα .Έχω την αμυδρή ανάμνηση ότι εκεί, πίσω από τα καλάμια ,ζούσε μια μελαχροινή χοντρή γυναίκα που,αν τυχόν η ζωή μου έμοιαζε με παραμύθι,σίγουρα θα ήταν κάποια φριχτή μάγισσα: φτωχιά και στερημένη από ανθρώπινη ζεστασιά ποιός ξέρει πόσο επικίνδυνο θα ήταν το πέρασμα από το - χωμάτινο μάλλον-πεζοδρόμιο μπροστά απ΄τα καλάμια.Έτσι το απέφευγα κι αν καμμιά φορά έπρεπε να περάσω μόνη από το πλάι του οικοπέδου , περπατώντας δηλαδή πάνω στην Αθανασίου Διάκου , η ψυχή μου έτρεμε καθώς το σημείο αυτό ήταν πάντα σκιερό και περίεργα πιο υγρό από τα γύρω.

Δεν υπήρχαν πολλοί κάτοικοι τότε στην περιοχή ,έτσι πίστευα ότι τους γνώριζα ,τουλάχιστον εξ όψεως ,σχεδόν όλους.Αρκετοί μου φαίνονταν τρομακτικοί όμως προσπαθούσα να έχω πάντα την πεποίθηση ότι δεν θα με πείραζαν αν είμουν ένα ευγενικό και γενναίο κοριτσάκι.Γι αυτό και είχα πάντα στο νου μου ότι πρέπει να προσπαθώ , να προσπαθώ συνέχεια.

Τώρα τι σχέση έχουν όλ΄αυτά με το Χαλάνδρι ;
Στο Χαλάνδρι ζώ τα τελευταία 23 χρόνια.Εδώ μεγάλωσα τα παιδιά μου ,εδώ είναι το σπίτι μου ,στην οδό Αγίας Βαρβάρας δίπλα σχεδόν στο ομόνυμο εκκλησάκι .
Είναι βέβαια η άκρη του Δήμου , στα όριά του με το Νέο και το Παλιό Ψυχικό .

Οι παιδικές χαρές, ας πούμε , που συχναζα για αρκετά χρόνια ήταν στο Νέο Ψυχικό - και στη Φιλοθέη , όταν είχα διάθεση να προσφέρω κάτι παραπάνω. Έτσι το Χαλάνδρι δεν το γνωρίζω στ αλήθεια - καμμιά βόλτα ( με το ζόρι) για ψώνια στο κέντρο , το μόνο πραγματικό σημείο αναφοράς είναι ο Ευριπίδης ,το βιβλιοπωλείο . Εννοείται ότι σχετίζομαι με την άμεση γειτονιά μου , το δασάκι της εκκλησίας και τα μαγαζιά στην Αβάνα - άντε και με την ταβέρνα του Κίτσουλα- μέχρι εκεί.Τα τελευταία χρόνια απέκτησα έναν ακόμα δεσμό :νοίκιασα ένα εργαστήριο στην οδό Επτανήσου ,σχεδόν γωνία με Αποστολοπούλου. Ο χώρος έχει κάτι ιδιαίτερο - έτσι αν χρειαστεί να το αφήσω τώρα με την κρίση θα μου στοιχίσει πολύ. Παλιότερα ήταν μπακάλικο - ίσως πολύ παλιότερα ( πρέπει να μάθω κάτι και γι αυτό). Μέρος του οικοπέδου είναι άκτιστο και έχει μετατραπεί σε ζουγκλίτσα γύρω από 2-3 ελιές και μια τουλάχιστον αμυγδαλιά.Στο κέντρο υπάρχει ένα σφραγισμένο πηγάδι .Ρώτησα κάποτε τον ιδιοκτήτη και μου είπε ότι οδηγεί στο Αδριάνειο Υδραγωγείο.Νερό , αρχαίες στοές κάτω από εκεί που δούλευα τότε το έργο μου.Καλός οιωνός καλή συντροφιά ,έχω μαζί μου το παρελθόν!

  2. σημερινά ευρήματα .